Fast fashion is een groot probleem in de strijd tegen de klimaatcrisis. Volgens het Milieuagentschap van de EU is een heroverweging naar meer duurzaamheid essentieel om de hoge milieueffecten te verminderen.
Kopenhagen-meten in de garderobe: elke EU-burger voegt jaarlijks gemiddeld bijna 15 kilo kleding en ander textiel toe.
Dit verbruik vereist 391 kilogram grondstoffen, 9 kubieke meter water en 400 vierkante meter land per persoon en veroorzaakt een CO2-voetafdruk van ongeveer 270 kilogram, kondigde het Europees Milieuagentschap EMA donderdag in Kopenhagen aan. Vóór de geplande presentatie van een overeenkomstige EU-strategie in Maart waarschuwde zij ervoor dat het, gezien de grote milieu-en klimaateffecten van de productie en consumptie van textiel, van essentieel belang is om de sector over te schakelen op circulaire bedrijfsmodellen en zich meer te richten op duurzame, tijdloze ontwerpen.
Rijkere landen, vooral in schulden
Ondanks een vrij aanzienlijke daling van het verbruik van textielproducten als gevolg van de corona-pandemie, werd het verbruik per hoofd van de bevolking van de EU-burgers in 2020 nog steeds geschat op 14,8 kilogram. Hiervan ging 6,1 kilogram naar kledingstukken van jassen tot sokken, 6,0 kilogram naar huishoudtextiel zoals beddengoed en tapijten en 2,7 kilogram naar schoenen. Aangezien deze producten voornamelijk in Azië worden geproduceerd, wordt daar ook het grootste deel van het verbruik en de uitstoot van hulpbronnen gegenereerd. Van de 270 kilogram CO2-equivalent was de EU slechts goed voor 27 procent.
Het EMA heeft de verbruikscijfers voor de 27 afzonderlijke EU-landen niet berekend. In principe kan worden gezegd dat mensen in rijkere landen een hogere consumptie hebben, zei de EMA-expert Lars Mortensen. Daarnaast zouden er een aantal cultureel geconditioneerde variaties zijn, bijvoorbeeld in Italië, Frankrijk en Scandinavië.
Het Milieuagentschap wees erop dat dergelijke schattingen onderhevig zijn aan onzekerheden en van studie tot studie verschillen. Het jaargemiddelde is de afgelopen tien jaar echter relatief constant gebleven. Voor 2021, men verwacht vergelijkbare waarden 2020, in 2022 zijn ze waarschijnlijk te verhogen, zei Mortensen.
Volgens gegevens van het EMA heeft de consumptie van textiel het op drie na grootste effect op het milieu en het klimaat in de EU, na de consumptie van voedsel, huisvesting en mobiliteit. De Europese Commissie heeft aangekondigd dat zij eind maart een strategie voor duurzame textiel en een circulaire economie zal presenteren.
Er is vraag naar circulaire bedrijfsmodellen
De textielindustrie is een van de grootste economische sectoren ter wereld. De Verenigde Naties schatten het jaarlijkse volume op 2,4 biljoen dollar (ongeveer 2,1 biljoen euro), wat betekent dat wereldwijd meer dan 75 miljoen mensen werkzaam zijn in deze industrie. Volgens het EMA behaalde de textiel-en kledingsector in 2019 een omzet van 162 miljard euro in de EU, met meer dan 1,5 miljoen werknemers in de sector. De 27 EU-landen importeren hun Textiel voornamelijk uit China, Bangladesh en Turkije en exporteren voornamelijk naar het Verenigd Koninkrijk, Zwitserland en de VS.
Zoals het EMA benadrukte, moeten de milieu-en klimaateffecten vooral worden beperkt door een verschuiving naar circulaire bedrijfsmodellen en duurzame ontwerpen – dit betekent onder meer dat het gebruik van hulpbronnen en het geproduceerde afval tot een minimum worden beperkt. Met andere woorden, er moet een einde komen aan de wegwerpmaatschappij. Eén probleem: er is nog steeds geen echte cyclus waarin oude kleding nieuw textiel wordt.
Volgens het Milieuagentschap kunnen de negatieve gevolgen voor het klimaat en het milieu worden verminderd door de waarde van textiel te behouden, de levenscyclus ervan te verlengen en vaker gerecycleerde materialen te gebruiken. Dit vereist niet alleen technische, sociale en economische innovaties, maar ook gedragsveranderingen bij consumenten en politieke steun.
Het ontwerp gaat onder andere over het kiezen van duurzame en milieuvriendelijke materialen. Door een betere duurzaamheid kan kleding langer gedragen en hergebruikt worden. Daarnaast is het belangrijk om de focus van de consument te leggen op tijdloze ontwerpen – zogenaamde slow fashion-om snel veranderende modetrends tegen te gaan. Ook de negatieve gevolgen van microplastics uit textiel voor ecosystemen, dieren en mensen moeten worden aangepakt, bijvoorbeeld door duurzaam ontwerp en alternatieve productieprocessen. CBP
